http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9560000085408

ก่อนที่จะอ่านบทความนี้ผมอยากจะให้ทุกคนไปอ่านเนื้อเรื่องและ comment ดูก่อนครับ

ก่อนเปิดเรื่อง ก็ต้องขอชื่นชมผู้ที่ไปแข่ง IOI หรือ International Olympaid in Informatics (หรือพูดง่าย ๆ คือคอมพิวเตอร์โอลิมปิกนั่นเอง) ในฐานะที่ผมเป็นเด็กคอมโอลิมปิกคนหนึ่ง (ที่สุดแค่ สอวน.ระดับชาติ) พอเห็นคอมเม้นท์แล้วก็ละเหี่ยใจ เพราะแทบทุกคอมเม้นท์นั้น เป็นการด่า แทบไม่มีคำชื่นชมเลย

– ไม่ได้เหรียญทองสักเหรียญ !!!

การจะได้เหรียญทองสักเหรียญนี่ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ นะครับ แล้วทีนี้การจะมาบอกว่าไม่ได้เหรียญทองสักเหรียญนี่แบบ คือถ้าไม่เก่งระดับเทพจริง ๆ เป็นเรื่องที่ยากมาก ๆ นะครับ คือทุกประเทศก็ต้องไฝ่ฝันจะได้เหรียญทองนะครับ ดังนั้นถ้าการพูดที่ดีน่าจะเป็น “เก่งจริง ปีนี้ไม่ได้เหรียญทองไม่เป็นไร ปีถัด ๆ ไปยังมี”

– ที่เหลือทั่วประเทศ ตกหมด คิดเป็นเปอร์เซ็นไม่ถูกเลย
น่าสงสารเด็กไทย จะให้เก่งกันมากกว่านี้ก็ได้ แนะนำนะ
วิชาจริยะธรรม คุณธรรม ศีลธรรม พวกครูทั้งหลาย
ท่านนะสอนวิชาพวกนี้ให้เด็กมันเก่งก่อนเถอะ
แล้ววิชาอื่นๆๆ มันจะมาเอง ไม่ต้องตามเทคโนโลยี่หรอกพวกรัฐมนตรีทั้งหลาย
เพราะเด็กจะมีความตั้งใจ มีสมาธิ มีความรับผิดชอบ อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงมันมาเอง
แต่ทุกวันนี้เด็กมันไม่มีคุณธรรม จริยธรรม ศีลธรรม เลยมันถึงได้เป็นเเบบนี้ ไม่มีความเพียร ความพยายามความตั้งใจ
ดูแค่นักการเมืองเถอะ คุณธรรม จริยธรรรม ศีลธรรม พวกมันยังไม่มี แล้วก็ไปบริหารประเทศแบบโง่ๆๆๆๆ
ประเทศชาติจะล่มจม เพราะ พวกนี้ไม่มี คุณธรรม จริยธรรม ศีลธรรม 555คอยดูว่าเป็นจริงเปล่า

อยากรู้ว่าความเห็นนี้เขาอ่านเนื้อข่าวบ้างหรือเปล่า คือรู้ว่าประเทศมันเป็นยังไง แต่การที่เด็กไปแข่งกลับมามันควรจะได้รับคำชื่นชมไม่ใช่เหรอ? แล้วเด็กพวกนี้เขาไม่ได้มีความเพียร ไม่ได้ตั้งใจเหรอ? คือเข้าใจนะว่าสังคมไทยถูกปลูกฝัง “เก่งแต่โกง ไม่เอา” แต่ไม่เข้าใจว่าไปไงมาไงตรรกะนี้ถึงกลายเป็น “คนเก่งแล้วจะโกง”

– เด็กพวกนี้โดนจับเข้าค่ายยัดความรู้มหาลัยติวเพื่อสอบพอได้เหรียญก็ปิดจ็อบแล้วก็ไม่มีการพัฒนาต่อยอดได้เอง นี่แหละคือสาเหตุที่ทำไมประเทศไทยได้เหรียญวิชาการมากมายแต่ไม่มีงานวิจัยระดับโลกเลยสักงานเดียว คือเรามีนักเรียนเก่งๆแต่ไม่มีนักคิดนักวิจัยแท้ๆเลย

ปิดจ๊อบ? คุณแน่ใจเหรอครับ? เพราะเท่าที่ผมเห็น เด็กโอลิมปิกหลายคน เขาก็มีการพัฒนาต่อยอดนะครับ หลายคนก็ได้ทุนส่งต่อไปเรียนนอก แล้วถามจริงว่าประเทศนี้ให้ความสำคัญกับนักวิจัยอยู่ในระดับไหน? ประเทศนี้ให้ความสำคัญกับอาชีพอะไร? นักวิจัยนี่แทบจะไม่มีใครในสังคมนะเห็นหัวครับปัจจุบัน คืองานวิจัยสำหรับเมืองไทยมันก็มีไม่น้อย เพราะเท่าที่ผมดูรายการเรื่องงานวิจัยนั้น ก็มีอยู่ แต่ที่ไม่ได้เรื่องขึ้นม่าสักชิ้นเพราะไม่มีใครคิดจะเอาเงินทุนไปสนับสนุน

ที่สำคัญอีกอย่าง ประเทศไทยไม่มีแรงสนับสนุนในการทำงานวิจัย งบส่วนใหญ่เอาไปใช้ในการจัดซื้อจัดจ้างหมด ซึ่งต่างจากต่างประเทศมาก จึงไม่แปลกที่เขาอยากจะไปทำงานให้กับต่างประเทศ หรือจะหนีไปทำงานอาชีพอื่นที่เขาได้เงินเดือนดีกว่า คุณก็ลองคิดดูแล้วกันว่าถ้าคุณจบมาแล้วอยากเป็นนักวิจัยที่ทำงานลำบาก เงินเดือนไม่มาก ทำงานแล้วคนไม่เห็นหัว กับทำอาชีพอื่นที่มันทำให้ตัวเองโด่งดัง เงินเดือนดีกว่า มีโอกาสก้าวหน้ามากกว่า คุณจะเลือกอะไร

– เด็กเก่งของโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ หวังทุนไป MIT เด็กเก่งของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาเก่งๆเข้าจุฬา ( อดีตเด้กเตรียมเก่งพอมี รร.พิเศษ เตรียมตกกระป๋อง )

หัดคิดให้เยอะ ๆ หน่อยนะครับ คุณจะเอาโรงเรียนที่มีนักเรียนระดับแต่ละรุ่นเกิน 1000 คนอย่างเตรียม ซึ่งมีทั้งสายวิทย์และศิลป์ มาเทียบกับนักเรียนรุ่นละไม่ถึงพันของมหิดล ที่มีเฉพาะสายวิทย์ เปอร์เซ็นต์มันก็ต่างกันแน่นอนอยู่แล้วครับ เด็กเก่ง ๆ ของเตรียมก็มีไม่น้อยนะครับ แต่ถ้าเมื่อเทียบอัตราส่วนของเด็กชั้นบนของสองโรงเรียนนี้กับเด็กทั้งโรงเรียนนี่มันต่างกันสิ้นเชิง

สุดท้าย

อยากฝากถึงผู้ใหญ่หัวโบราณ มนุษย์เงินเดือนทั้งหลาย หรือคนใดก็ตามที่ทั้งชีวิตไม่มีโอกาสสัมผัสกับเด็กโอลิมปิกวิชาการ ถ้าไม่รู้เรื่องก็กรุณาเงียบ ๆ ไว้เถอะ คืออยากจะด่าหรือวิจารณ์รัฐบาลที่สนับสนุนงานวิจัยน้อย ทำให้เด็กเหล่านี้ไม่ได้ทำประโยชน์ให้กับประเทศไทยในทางที่ควร  ก็ควรจะชื่นชมเขา ที่เขาได้ทำชื่อเสียงให้กับประเทศชาติ แล้วค่อยวิจารณ์อย่างสร้างสรรค์ อย่างที่มันสมควรเป็น ไม่ใช่เปิดฉากมาด่าเด็กทันที