อันที่จริงมันก็ดูจะไม่มีอะไรนะ ไม่มี Story อะไรน่าให้เขียนหรอก ถ้าฝนแม่งไม่ตก…

วันนี้ผมก็นัดกับเพื่อนไปเอาหนังสือสำคัญที่เอาไปยื่นสัสดีนั่นแหละ ก็ขับรถไปกัน ไปเรื่อยๆ ก็เห็น เอ้ยฟ้าครึ้มๆ นะ สักพักก็ #ฝนตกหนักมาก แล้วการขับรถบนถนนวิภาวดีรังสิตก็รู้ๆ กันอยู่ว่ามันซับซ้อน ฝนตกโครมระดับที่ว่าไม่เห็นอะไรไกลกว่ารัศมี 1 เมตรนี่เป็นอะไรที่…มาก จะออกทางขนานก็ไม่ทันแล้ว ไปกลับรถสิ

เอาล่ะสิ จะไปกลับรถยังไงดี เกือบพลาดขึ้นทางด่วนอีก ซึ่งตอนบอกทางกลับรถมี 3 ป้าย “ดินแดง อนุเสาวรีย์ชัย กลับรถ” ซึ่งกลับรถอยู่ขวาสุดตัวจิ๋วเดียว คือว่ากรมทางหลวงกลัวคนเห็นรึยังไง

สุดท้ายก็ฝ่าฝนมาจนได้ เข้าโรงเรียนรักษาดินแดน ที่ที่เราคุ้นเคย จอดรถปุ๊บ กะจะให้เพื่อนลงก่อน คือแบบ… น้ำท่วม ฝนตกหนัก ฝ่าฝนเลย

หลังจากนั้นเอา สด.9 ไปยื่นรับ ปุ๊บ เสร็จ เร็วดีเนอะ เออที่กรูฝ่าฝนมาเพื่อแค่นี้เองเรอะ อย่าบ่น ฝ่าฝนกลับไป

ว่าแล้วก็รอฝนหยุดตกก่อน แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย พอซาๆ หน่อยก็ขึ้นรถ ขับรถให้พ้นก่อน แล้วก็ขับรถด้วยตีนเปล่านั่นแหละ

ขาออก น้ำท่วมในซอยครับ ครึ่งล้อได้ ต้องขับแบบช้าๆ เพราะสงสารคนเดินถนน (คือเคยโดนคนขับรถเร็วๆ จนน้ำสาดไง แช่งพวกนั้นไว้เยอะ -3-)

ยังไม่จบครับ น้ำท่วมทางกลับรถ WTFFFFFF

กลับรถเสร็จ ต้องไปจอดปั๊มเชลใส่รองเท้าก่อน ไม่งั้นขับไม่ถนัด เด็กปั๊มแลดูมีความหวังมากว่าตรูจะมาเติมน้ำมัน ขอโทษนะวันนี้ไม่มีตังค์ =w=

ขากลับขับเร็วได้ เพราะโทลล์เวย์บังฝนไว้

ส่งท้ายสำหรับ Blog นี้ด้วยประโยค “ทั้งชีวิต เราดูแล(ตัวเอง)”

บรัยส์