น่าจะเป็นครั้งแรกที่เคยเขียนรีวิวหนังนะครับ เอาเป็นว่าเราก็เริ่มมาเกริ่นก่อนเลย (ดองบล็อกไว้นานเหลือเกิน)

ส่วนตัวผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบดูหนังสักเท่าไร แต่ก็ชอบหนัง animation นะ โดยเฉพาะจาก Pixar นี่ชอบมาก และ Finding Nemo ก็เป็นหนังที่ชอบดูมาก ๆ ตั้งแต่เด็ก (ตอนนี้ยังมีแผ่นอยู่เลย) และแน่นอนว่า Finding Dory มาก็ไม่พลาด

หนังสองเรื่องนี้เป็นหนังเรื่องที่ต่อกันโดยระยะเวลาห่างกัน 1 ปี (แต่เวลาจริงห่างกันนานเหลือเกิน) ซึ่ง Finding Nemo นั้นบุคลิคของเรื่องก็จะออกไปในทางของมาร์ลีน พ่อของนีโม่ ซึ่งเป็นปลาที่ชอบทำอะไรจะต้องคิดตลอดเวลาว่าจะมีความเสี่ยงไหม ควรจะทำหรือไม่ทำ แต่เรื่อง Finding Dory นั้นแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง คือการดำเนินเรื่องจะออกไปในแนวดอรี่ ที่เวลาทำอะไรก็ไม่คิดเลย เห็นอะไรแล้วคิดว่ามันเวิร์คก็จะทำทันที

เป็นที่รู้กันว่าดอรี่เป็นโรค short-term memory คือจำอะไรไม่ค่อยได้ ฉะนั้นดอรี่ก็จะว่ายไปเรื่อย ๆ (she just kept swimming) จนมีวันหนึ่งที่ดอรี่คิดถึงครอบครัวตัวเองขึ้นมาและอยากไปตามหาพ่อแม่ของตัวเอง แล้วก็ไปตามหาเลย แล้วก็ว่ายไปเรื่อย ๆ แล้วก็เจอ แล้วก็จบครับ…